een paar opgevouwen woorden

torenhoge geeuwen
hopen kolossen
gaap

stapels torenklokken
dragen je in slaap

here

Dromerige dromedarissen

Dromerige dromedarissen
maar dat is dan weer niet mooi
zeker
slaat het op het nergens
van lege woestijnen
en grotere ogen
en eindeloos dromen verduren

Mouwen vallen over handen
en leggen losse banden
aan uiterlijke dreiging
reikt sluimerend
aan klauwen van snijdend zijde
als je slaperige ogen hebt
maar ogen zien geen slaap
moede
dus eigenlijk

split second
extended through time
eyes wide open knives
sinking into centuries of breath
with hair and final

the whole world is an eating forest
grumbling, thundering,
sidderende adembevend
en ik sta
en schrijf mijn pad als
wandelwegen zaai uit
mijn blikken furieux
zetten onze hopelijk in brand
as van knikkebollen
en luikende tranen
en dicht en open en vaag
en reikend weg
duizend jaren
neerstorten

en dan geen einde hebben

maar je einde oogsten

deze duisternis

Wie laat deze duisternis herleven?
Evolutionair gezien kloppend hart
bindt woorden samen in nieuwe akoestiek
en uit de duisternis zullen zij weer verschijnen
als herborenen verloren maar als begin zich uitstrekkend
over daken van huizen van zeeën en zand
zacht en snijdende handen van het getijgedicht
het sluipgezicht
dat zich aan je voordoet en lacht
om oprijzende lichamen en torens van lach
torens van ogen en door haren strijkende vingers
moge zielen gerustgesteld worden in deze
dat ik breng nieuwe duisternis
dus nieuw leven

Ik wil je in gebundelde almacht schrijven
opensperrende woorden
ik wil je schrijven
gespitst en daverend donderende woorden
ik wil je
en schrijven
dat ik wil

een wolkenkrabber als een koe

Groter, alsmaar groter!
Zullen we het eens kleiner maken?
Wat dacht je van sumoworstelaars
op miniatuurformaat à la paprika?
Een boost voor de loepindustrie
en lekker makkelijk met het avondeten:
twee hondebrokken is genoeg.
En als we ze lekker lang in de zon laten staan
is het (eventuele) tomatenprobleem ook weer opgelost.

strand in Paramaribo

Een tekening van een poes
op een steen gekerfd met duizend doorns,
duizend gedesillusioneerde stompjes
die hun schoonheid hebben gegeven
aan iets dat sterker was dan zij.
Een verscholen neusje achter een slapende staart
met wat verdwaalde snorharen
en een iets te pluizig oor.
Ik vond dat het wel mooi stond,
die steen een beetje in het water
op een plekje waar niemand zat.

een gele fluistergolf

een gele fluistergolf
zie er meestal uit als een ehm
hihi nee das flauw
als een ehm
soepel meisje
bij hindernissen meestal met een lichte bruisnuance
proestend lachen
maar das weer een heel ander geval
die zijn meestal frivool lichtpaars