Mouwen vallen over handen
en leggen losse banden
aan uiterlijke dreiging
reikt sluimerend
aan klauwen van snijdend zijde
als je slaperige ogen hebt
maar ogen zien geen slaap
moede
dus eigenlijk

split second
extended through time
eyes wide open knives
sinking into centuries of breath
with hair and final

the whole world is an eating forest
grumbling, thundering,
sidderende adembevend
en ik sta
en schrijf mijn pad als
wandelwegen zaai uit
mijn blikken furieux
zetten onze hopelijk in brand
as van knikkebollen
en luikende tranen
en dicht en open en vaag
en reikend weg
duizend jaren
neerstorten

en dan geen einde hebben

maar je einde oogsten